Dziki lokator

No i, ni stąd ni z owąd  mamy marzec. Niektórzy już od poniedziałku go mieli, bo nie zakonotowali w mózgownicy, że rok podzielny przez 4, więc przestępny, jakby. Ja w zasadzie zaskoczyłam dopiero w niedzielę. I natychmiast porzuciłam wszelkie nadzieje na to, że w tym roku będzie lepiej. Nie będzie. Co gołym okiem widać w naturze np.(M.in, co istotne może najmniej w tej naturze, w sobotę, podczas obchodu ogródka dla oszacowania kurzych zniszczeń, zauważyłam roje komarów. W lutym komary! Tego jeszcze me oczy nie widziały!)
I nie tylko w naturze. Dziś Dziecko dostało pismo od Pana Prezesa (nowo namaszczonego), że dopłaty nie może się spodziewać wcześniej niż po 31 maja. Za to banki czekają na kredytobiorców z ha, agencja płaci odsetki. Rolnik teoretycznie nie traci (praktycznie niektórzy tak, bo tych pieniędzy agencja nie wyda na inną pomoc), banki rosną w siłę , bo ruch w interesie. Już chwilę temu zastanawialiśmy się z Dzieckiem, czy te opóźnienia dopłat nie mają jakiegoś "głębszego" uzasadnienia (głębokość równa głębokości czyjejś kieszeni).
Pogoda też zrobiła się taka więcej marcowa od poniedziałku. Co zresztą przewidywałam. No bo mi Dziecko wywiozło w niedzielę mój cudny klocek do rąbania do sadu i umieściło koło sterty gałęzi, które czekają na siekierę. Siekiera już naostrzona zresztą. I jak ten klocek znalazł się w miejscu przeze mnie zaplanowanym to padać musiało obowiązkowo.
Dziś rano straszyło zimą, a teraz mamy prawie maj.
Pogoda (?) mnie rozwala totalnie i robię, siłą woli, tylko to, co bezwzględnie muszę. Siądźkę już sobie odgniotłam nieco od tego siedzenia plackiem. Żeby totalnie nicnierobiejstwo się nie rozpanoszyło, w poniedziałek upiekłam chlebuś mój "kuciany". Tym razem na serwatce podpuszczkowej, bo w sobotę zdarzyło mi się serek popełnić z zamarzniętego mleka. Nabyłam bowiem jeden świński półdupek, który został rozparcelowany na przyszłe szynki oraz kiełbasy. Część kiełbasiana od razu została zmielona. I wszystko to musiało pójść na razie do zamrożenia, bo jeszcze za wcześnie na wrzucanie w marynaty. Wobec czego musiałam opróżnić częściowo zamrażalnik, usuwając z niego butelki z mlekiem. Serunio wyszedł pyszny. Smakował tym bardziej, że dawno go nie było. Zazdraszam wszystkim tym, którzy mogą sobie żywe mleko kupić.U mnie takiej możliwości na wsi nie ma. Zatem o seruniu trzeba na długi czas zapomnieć.

Na razie jakoś dogadujemy się z piekarnikiem, że mi tego chleba na węgiel nie spali i z zakalcem nie wypuści. Może trochę zbyt "rumiany", ale baardzo jadalny.

Wczoraj mnie poniosło do obórki z musem wewnętrznym zrobienia tam porządku. Mus się wziął nie tylko ze względu, iż mi ta słoma leżąca wszędy na uczucia estetyczne wchodziła. Dodatkowo wyczaiłam, że "coś" korzysta nielegalnie z noclegów u kóz. Jednego dnia odkryłam małe "gniazdeczko", wielkości może dużego grejpfruta, w boksie Andzi. Na następny dzień, głębokie rzucanie okiem znalazło takie gniazdeczko pod żłobem Wandzi. Żadnych innych śladów nie stwierdzono. I nie wiem, co to za stworzenie tak się wysypia tuż obok Andzi zadka. Wolałabym, żeby to było któreś z tych bardziej sympatycznych, łasica np.a nie szare futrzaki. W każdym bądź razie wyniosłam wszystką słomę zalegającą luzem  na skutek akcji destrukcyjnych Wandzi. W ten sposób możliwości "czajenia się po kątach" tajemniczego lokatora zostały troszeczkę ograniczone, a w obórce zapanował w końcu właściwy porządek. Pomijając fakt, że dywaniki mają już na jakieś 30 cm grube i do karmidła stają z tyłkiem wyżej głowy, bo nie dość, że naturalny spadek posadzki, to jeszcze dościelało się głównie tam, gdzie samo spadło, czyli w przeciwnym końcu boksów.

Mimo słoneczności za oknem, sennie jakoś wśród zwierzyny.
Przyzwoite koty, które do późna w noc uskuteczniały tupanie po parkiecie, teraz odsypiają i nabierają sił na następne nocne gonitwy.

Koteczek Areczek zaanektował fotel. Na fotelu najbardziej ohydna fotelowa wyściółka, bo nawet szkoda się wygłupiać z czymś innym - jak nie pazurami załatwią, to kupą kłaków.

Antonina nie musi mieć miękko, byle było ciepło. 

Tylko Klementyna snuje się po domu jak smród po gaciach i we wszystkich możliwych miejscach sprawdza, czy jej tam nie ma. Właśnie sprawdziła w nadstawce, gdzie leżą moje bluzki. Toto białe, co tam za nią widać, zdążyło ją  wyprzedzić w locie, więc lądowała na miękkim. Pozostałe pootwierane szafki, to nie moje niedbalstwo, tylko wynik poszukiwań Klementyny. Czy w tej sytuacji mogę mieć jakiś porządek w szafkach? No, niby na chwilę mogę - jak uda jej się większą ilość rzeczy wyrzucić na podłogę wtedy układam od nowa.

Do kompletu dobrych wiadomości - spłuczka złapała już padakę ostateczną. Kilka razy była wcześniej reanimowana, w dość dużych odstępach czasowych i dawała radę. Dzisiejsza ilość reanimacji przekroczyła wszystkie poprzednie razem wzięte. Gmyram we wnątrzu tego rezerwuaru : idioci zrobili pływak z brzeżkiem, czyli takim jakby zbiorniczkiem na wierzchu.(Po co?) Gdzieśtam-skądśtam na ten pływak kapie. I jak nakapie za dużo to pływak spływa na dół, a woda się leje do zbiornika. Całe szczęście, że jak za dużo, to wylewa się dołem, a nie przez wierzch. Miałam kiedyś takiego akrobatę, co wierzchem wodę wylewał, a że wisiał wysoko to po ścianie, po ścianie. Tam na szczęście do kratki ściekowej spływało, a tutaj nie spłynie, bo kolejny idiota zrobił spadek posadzki w przeciwnym kierunku.

No i wracając z popołudniowego spaceru, tyle co się rozminęłam z panem, który sobie radośnie pomykał na spacerek z olbrzymim czarnym wilczurem. Oczywiście luzem i oczywiście bez kagańca.

Już nawet w pola swobodnie chodzić z psami nie mogę bo mi się w każdej chwili zza brzózek wyłoni przypał z brytanem luzem.

Czy faktycznie świat jest tak gęsto idiotami zaludniony, czy tylko ja mam takiego cholernego pecha?