znowu

mnie przedświt wyciągnął z łóżka.
Wczoraj padłam jak kawka. Drwalstwa był ciąg dalszy. W poniedziałek także. Z tym że pierwsza połowa dnia upłynęła na zaopiekowywaniu się ciotą, do której wezwałam doktórkę. Doktórka przyjechała ochoczo - ciota daje jej 5 dych za każdym razem, no, a przed świętami biednej doktórce każda złotówka od starej emerytki się przyda. Przy okazji zaopatrzyliśmy ciotę w drwa i węgiel. Po czym udaliśmy się do miasteczka na poszukiwanie siekiery rozłupującej. Poszukiwania zajęły nam 2,5 godziny, zwiedziliśmy każdy sklep i sklepik, który tego rodzaju sprzęty może oferować.
Okazuje się, że grudzień to nie pora na kupowanie siekiery, bo wybór był żałosny. Oczywiście tych po 250zł nie brakowało, ale nie byliśmy nastawieni na taki ekskluzif. W końcu, ostatnim rzutem na taśmę Dziecko nabyło młotosiekierę - rzemiosło ludowe, na starej poczcie za jedyne 45 złociszy. Siekiera co prawda nie rąbała sama, ale sprawdziła się świetnie. Niestety, z wiązem sobie nie radziła za bardzo. Ale ten wiąz - nie dość, że wiąz, to jeszcze supłaty był strasznie. Dziecko się jednak zawzięło i zwyciężyło.
Ja robiłam za transport -zwoziłam dzieckowy urobek taczkami i układałam.
Na koniec został gruszy pień z korzeniami  - do usunięcia. Dziecko zapięło stalową linę, krótka dość, do traktora i ciągnęło. Widok był dość emocjonujący - stałam z boku i, jak na stara kwokę przystało - odmawiałam zdrowaśki.
Miałam bowiem w oczach widok z innego usuwania karczu, kiedy Dziecko robiło za zaklinacza koni (mechanicznych) i postawiło traktor dęba. Cud, że wtedy udało się go doprowadzić do poziomu bez ciężkich uszkodzeń. No, ale - drugi raz taka sztuka mogłaby się nie udać.

Tak było wtedy, podczas usuwania starych pni, przed zrobieniem ogrodzenia od północy. Tym razem poszło lepiej, pozostawiony był długi fragment pnia, dobrze podcięte korzenie. Gruszka położyła się po kilku próbach, w czasie których traktor wykonywał tylko tańce boczne, bez odrywania kół od ziemi

Darcie pnia odbyło się już w świetle halogenów zamontowanych z tyłu maszyny. Ciąg dalszy, tj. piłowanie i łupanie zostało na dzień następny. Dziecko zostało piłować i łupać, a ja poszłam do sadu popracować trochę siekierą. Leżą tam 2 kupy wiśniowych gałęzi, po letniej wycince. Gałęzie, jak to z wiśni - sama rozpacz -ni to siekierą, ni to sekatorem to ciąć - rosochate, jak sam diabeł. Przekopałam się, a właściwie przerąbałam, przez jedną kupę, przygotowawszy grube pod piłę. Dziecko zrobiło porządek z resztą gruszy, zasypało dołek i przybyło poldolotem pociąć te wiśnie. Niestety, nie uprzątnęliśmy urobku z sadu. A szkoda, bo dziś w nocy popadało i mokre wszystko. Rąbałam na plandece i trochę tą plandeką nakryłam. Jak wiatr nie narozrabiał, to może bardzo nie zamokło.
Wróciłam żeby zrobić obiad i to było na tyle mojej działalności w zasadzie - miałam już dość. Mimo wszystko, z czynności będących w harmonogramie nikt mnie nie zwolnił, więc musiały być dokonane.

Pan Starszy wziął i powrócił na rodziny łono w poniedziałek. Ucieszony strasznie bo kupił mi w prezencie PATELNIĘ! (Najważniejsza cała w euforii - kupił ci patelnię!) No, zaiste, najbardziej zajebisty, osobisty prezent, jaki można dostać od męża. Patelnia jest z Tefala i była w teskaczu na promocji za 5 dych. W zasadzie, gdybym nie musiała opłacać telefonu Starszego, to mogłabym kupować sobie jedną na miesiąc. Natomiast Najważniejsza sprezentował mi, qrwa, poinsecję. Po to, żebym musiała pilnować kotów,żeby nie zeżarły i się nie struły. Wypadałoby, żeby ta poinsecja dożyła do świąt, na czym mi właściwie, osobiście nie zależy.
Wczoraj Starszy zaliczał doktóra, nabył przy okazji pół kilo pieczarek za 3,50 i 30 deka wędliny. Zrobiwszy te zajebiste zakupy pojechał do Najstarszej i tam sobie posiedział do późnego popołudnia. Całkiem społecznie, zważywszy na to, że wiedział, jaką mamy robotę z młodym i mógł pomóc choćby przy obiedzie.
Okazało się, ze Starszy wyjeżdżał w ubiegłym tygodniu spakowany na dłuższy pobyt (bo przywiózł worek brudnej bielizny do prania). Pogrywa sobie, jak debil...

W związku ze spadniętym deszczem, prac wycinkowych będzie na razie na tyle.
Trzeba nieco się przekopać przedświątecznie przez chałupę, co już trochę napoczęłam tu i ówdzie...
Kto i po co wymyślił święta?!

Czacha mi dymi, pierwsza kawa wypita, psy śpią jak zabite na moim wyrku - nawet sąsiad jadący autem do pracy ich nie zbudził. Koty na delegacji w piwnicy. No, to trzeba zrobić sobie i piesom śniadanie i stawać do walki z rzeczywistością..
Pozdrawiam