Niespodzianki

Dzień zapowiadał się pięknie. Po paru pochmurnych dniach dziś wstał słoneczny, nie tak bardzo zimny. I wiatr wreszcie ustał.
Przestało być pięknie, gdy poszłam do obórki. Pierwsze co zobaczyłam to Zenka na przegrodzie i Andzię z drugiej strony. I wszystko jasne - Andzia ma ruję. Czeka nas nowy smród.
Dalej było tylko lepiej. Andzię jakoś wydoiłam, nawet bardzo nie dziwaczyła, tyle,że mleka trochę mniej.
Wchodzę do Wandy, a Wanda wygląda jak na 2 dni przed wykotem. Ogromne brzuszysko, wysteburczone bardziej z jednej strony. Zanim to zobaczyłam -sypnęłam jej owsa, ale na szczęście nie miała ochoty. Wydoiłam szybko, wyniosłam mleko i czym prędzej zabrałam patafiany do sadu. Wypuściłam je już za ogrodzenie luzem i poszłam włączyć prądy. I dopiero wtedy zauważyłam pół śliwki rzuconej na ogrodzenie. Linka na szczęście nie zerwana, tylko wyciągnięta. Ale przygnieciona śliwką w dół i wolna droga dla patafinów. No to trzeba tę śliwkę zdjąć.  Jak nigdy, nie miałam z sobą telefonu, musiałam sama się z tym uporac i to szybko, żeby nie wybrały wolności. Jakoś się udało, włączyłam prąd i gazem do domu. Zrobiłam Wandzie masaż brzuszyska, za podpowiedzią Starszego podzieliłam się z nią wiśniówką i zaczęłam obdzwanianie weterynarzy. Niestety zaden przyjechac nie mógł, pozostało mi tylko pojechac do chłopaków  "od Huberta" kupić leki. Dali mi sól glauberską, która podałam zaraz. Jeszcze parę razy ją pomasowałam i prze wieczorem zobaczyłam, że wzdęcie się zmniejszyło i żwacz pracuje.

Zrobiłam na obiad makaron z sosem bolońskim. Starszy się wypiął, choć robiłam dla niego osobno - bez cebuli. Zrobił sobie pomidory ze śmietaną. Tym sposobem, jutro obiadu nie robię. Na podsumowanie dnia zrobiłam jeszcze konfiturę cebulową. Szczerze mówiąc spodziewałam sie po niej więcej - nie jestem zachwycona smakiem. Muszę coś zmodzić z nią, zanim pójdzie do słoików.