i mamy zapusty...

Czas zasuwa jak ogłupiały. Dzika wiosna się zrobiła. Na zmianę kwietniowo lub listopadowo, a w żadnym razie nie lutowo. Jest to tak nienormalne, że nie wiadomo co z tym robić. To, co widzi się za oknem działa na psychikę i goni do wiosennego działania, ale nie wierzę, żeby to juz wiosna faktycznie miała być. Wegetacja w każdym razie nie rusza na razie. Oprócz tego, że stokrotki kwitną, ostatnio prawie na okrągło, nic się nie dzieje.
Odganiam to wiosenne parcie na działanie. Siedzę i czytam, na kompie oczywiście. Dziecko pyta, czy mi się jeszcze Agathą nie odbija. Ale nie. Tylko tak mnie jednak trochę podnosi, że tam takie piękne słońce, a ja nic nie robię, tylko siedzę i czytam.Stwierdziłam, że nie ma się co wygłupiać. Bo co właściwie można teraz robić? Już bym uprzątnęła u kóz, bo mnie wqurza, ale nie, bo może jeszcze być lodowato.
Siewy na rozsadę odpadają, bo przy kociarni nie przetrwa nic. Jednak mnie korci, żeby zrobić własne pomidory. Byłoby taniej i miałabym to, co chcę. Rozważam kooperację z ciotą - żeby u niej postawić.Ale obawiam się, że się zgodzi, a potem będzie mnóstwo jojczenia. Coś wymyślę.

A tak w ogóle, to sobie wykrakałam. Gdzieś kiedyś wyczytałam, że tzw. "pobożne życzenia" nie uwzględniają słowa "NIE". Jak leziesz po drabinie, to nie możesz myśleć"żebym tylko NIE spadła", bo złe nie usłyszy tego "NIE". I tak co dwa dni włażę na tę drabinę (ostatnio już nie włażę), z obawą właśnie, że zlecę, że nie trafię nogą na pierwszy szczebel, albo siatką zahaczę, albo szczebel pęknie, bo drabina już w latach. I myślę, żeby nie myśleć. I tak sobie też myślałam, żeby się szczęśliwie ta zima zakończyła i nic się kozom nie przyplątało. No i się właśnie przyplątało -Andzia ma obsypaną jedna połówkę wymienia, takie wodniste krosteczki, jak opryszczka. Zmyłam szarym mydłem i azulanem na noc. Rano psiknęłam oxycortem. Zobaczymy, co dalej. Doję ja teraz jako drugą, żeby na Wandę nie przenieść, bo solidne mycie rąk w obórce odpada raczej. Nawet nie mam za bardzo nic dezynfekującego.

Dziecko Pierwsze jest w trakcie rozmów rekrutacyjnych do korpo. Może dobrze byłoby, żeby zmieniła pracę. Jak się tam zasiedzi, gdzie jest, to z każdym rokiem będzie trudniej.

Dziecko Drugie pojechało dziś na rozmowę kwalifikacyjną.

A poza tym "nic na działkach się nie dzieje". jak zwykle wypatruje końca miesiąca. Jak zwykle mam ochotę coś działać - maszyny stoją w pogotowiu, ale nie działam, bo po co, skoro z tych "wydziałanych" rzeczy nic się nie sprzedało. Jakaś się trafiła amatorka poszewek aksamitnych niewymiarowych. Sama nie wiedziała czego chce. Najpierw chciała miodowe, potem jej zeszło na brąz. A swoją ścieżką, zastanawiam się na co komu 5 poduch o wymiarach 65x65 - to prawie poduszka nocna już. I to w ciemnym brązie. Brąz jest tak niesympatycznym kolorem we wnętrzu, że osobiście bym sobie takiej masy ciemnego brązu na nic nie walnęła. No, ale się rozmyśliła ostatecznie.

Znajoma dziewczyna mojej Gochy osiadłą w Marsylii. I założyła z koleżanka firmę szyjąsą fartuszki kuchenne. I te faruszki figuruja na DW..dzie po 200-250 zł. Widzę, że szyje je w ilościach hurtowych. Kto kupuje fartuszki po 200zł? Chociaż znalazłam przed chwilą lniany fartuszek falbaniasty za 380zł!.

W związku z tym, że powiedział Bartek, pan Starszy od wczoraj sugeruje smażenie pączków. Pączków nie smażę, nie lubię (smażyć), nie umiem i nie uważam za konieczne. Dla 3 osób wystarczy 6 pączków, więc po co smażyc góry tego. Mogłabym zrobić chrust, nawet miałam ochotę, ale Dziecko stwierdziło, że nie przepada. Więc zadanie z głowy. Dziecko pojechało na tę rozmowę do Wielkiego Miasta i nabędzie droga kupna stosowna ilość pączków.
Teraz idę 3mać palce za Dziecko. Możecie tez potrzymać...